Gdański Zarząd Dróg i Zieleni

Usytuowanie

Obecnie: Gdańsk – Orunia-Św. Wojciech-Lipce, Trakt Św. Wojciecha tuż przy wjeździe do Gdańska od strony Pruszcza Gdańskiego.

Pierwotnie: Gdańsk – Stare Miasto, zieleniec u zbiegu ulic Św. Trójcy i Okopowej

Wymiary

Postument: 105,00 cm x 95,00 cm x 98,00 cm

Wymiary figury max: 240,00 cm x 80,00 cm x 75,00 cm

Wysokość całego pomnika: 295,00 cm

Data odsłonięcia

07.05.2000 r. – Data pierwotnego odsłonięcia przy ul. Św Trójcy

21.07.2016 r. – Data odsłonięcia w obecnej lokalizacji przy Trakcie Św. Wojciecha

Autor projektu/wykonawca

Rzeźbiarz: Józef Fukś

Właściciel/opiekun

Administrator: Gdański Zarząd Dróg i Zieleni

Opis

Współczesny pomnik przedstawiający postać Św. Wojciecha w ornacie i mitrze. W lewe ręce Św. Wojciech trzyma pastorał zakończony krzyżem na kuli. Figura została odlana w brązie i jest umieszczona na granitowym postumencie z napisem kutym wgłębnym ŚWIĘTY WOJCIECH 997. Postument ma formę sześcianu z fragmentami powierzchni z surową, łupaną fakturą. Na tylnej płaszczyźnie postumentu znajduje się napis: DAR DLA MIASTA GDAŃSKA, KS. PRAŁAT HENRYK JANKOWSKI – PROBOSZCZ BAZYLIKI ŚW. BRYGIDY W MAJU 2000 R. AUTOR RZEŹBY: JÓZEF FUKŚ W DARZE DLA MIASTA GDAŃSKA.

Pierwotnie pomnik stał w zieleńcu u zbiegu ulic Św. Trójcy i Okopowej. W lipcu 2016 roku został przeniesiony w nowe miejsce – na Trakt Św. Wojciecha na granicy Gdańska oraz Pruszcza Gdańskiego. W ten sposób Św. Wojciech, patron archidiecezji gdańskiej, „wita” przybywających do miasta.

Św. Wojciech, urodzony ok. 956 roku w Libicach jako Vojtech Slavnikovec – szósty syn pana na Libicach. Był starannie wykształconym poliglotą, mówiącym m.in. po łacinie, niemiecku i w języku Wieletów. Święcenia kapłańskie przyjął w 981 roku w Magdeburgu. Był pierwszym Czechem, który został biskupem diecezji praskiej, jednak źle znosząc konflikty w diecezji, wynikające z powszechności obyczajów pogańskich i powierzchowności chrześcijaństwa, wyjechał do Rzymu i tam wstąpił do zakonu benedyktynów. Z nakazu papieża powrócił do Pragi, ale wkrótce, na skutek konfliktów i walk możnych rodów, w których zginęło wiele osób z rodu Sławikowiców, znów uciekł z Pragi. Gdy ostatecznie, z powodów politycznych, jego powrót na Czechy okazał się niemożliwy, wyjechał na ziemie polskie z ideą prowadzenia chrystianizacji plemion pogańskich. Odwiedził m.in. Gdańsk, gdzie przeprowadził masowy chrzest i rozkazał wycięcie świętego dębu. Świadectwa współczesnych wskazują na jego bezkompromisowość w wierze i powołanie misyjne. Św. Wojciech został zabity na terenie świętego gaju Prusów na brzegu jeziora Drużno, gdzie odprawił mszę świętą. Za datę jego śmierci uznaje się 23 kwietnia 997 roku. Ciału odcięto głowę i nabito na pal. Odciętą przez Prusów głowę Św. Wojciecha wykradł i przywiózł do Gniezna nieznany Pomorzanin, natomiast resztę ciała wykupił Bolesław Chrobry, który sprowadził zwłoki do Gniezna, gdzie zostały pochowane. Wkrótce po pogrzebie w Gnieźnie założono metropolię biskupią, a pierwszym arcybiskupem został bł. Radzim Gaudenty, brat Św. Wojciecha.